this is africa!

Hallo allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat op mijn reisverslag heb gezet, dus het wordt weer tijd om jullie op de hoogte te houden. Afgelopen 2 weken hebben we stage gelopen op de eerste hulp. De verschillen tussen Namibië en Nederland worden hier al snel zichtbaar. Wanneer wij onze dienst starten om 7uur ’s ochtends liggen en zitten de patiënten al buiten in dekens gewikkeld. Eenmaal binnen op de eerste hulp is het heel rustig, verpleegkundigen lopen heen en weer en bereiden werkzaamheden voor. Wij lopen op dat moment een beetje in het rond en voelen ons alles behalve nuttig. Tegen 7:15 loopt iedereen naar een kamertje heen waar ze gezamenlijk beginnen te bidden, ook wij hebben hierbij netjes ons ogen gesloten en geluisterd naar wat de verpleegkundigen allemaal te vertellen hadden. Half 8 worden de eerste patiënten geholpen. Het gaat hierbij niet alleen om patiënten met serieuze klachten, maar ook om patiënten met huisarts kwaaltjes. (Zere keel, zere rug etc.) De eerste week hebben we vooral veel geobserveerd en ik moet eerlijk zeggen dat ik mij heel erg onnuttig heb gevoeld, gelukkig heb ik wel veel kunnen zien en begeleiden.
Op een rustige ochtend liepen Roos, Rosan en ik de emergency room in (hier komen kritieke patiënten) en troffen hier 4 verpleegkundigen aan die een vrouw van in de 30 aan het reanimeren was! De avond ervoor waren er 14 patiënten binnengekomen als gevolg van een auto ongeluk, deze vrouw was daar er één van. De gehele nacht heeft zij gewoon op ‘de gang’ op een bedje gelegen, deze ochtend was ze ook gewoon aanspreekbaar en wachtte ze nog steeds op de dokter. Het is mij een raadsel wat er is gebeurt die ochtend. Helaas heeft deze vrouw het niet overleefd. Wij hebben na de reanimatie een pauze genomen van 15 minuten, toen we terug kwamen zagen we de familie nog steeds op de gang bidden. Zij wisten nog van niets. Een half uur later volgde er een hoop geschreeuw en gehuil. Dezelfde middag heb ik een verpleegkundige begeleid bij het hechten van een snee in het been van een jongetje van 5. Dit jongetje was (door medicatie?) zo goed als niet aanspreekbaar en wist hierdoor nog niet zijn moeder die ochtend was overleden nadat ze gereanimeerd was. Het reanimeren gebeurt hier trouwens heel slecht! Veel te hard en veel te snel! Ik heb nog nooit eerder een reanimatie gezien en was er ook best van onder de indruk.
Ook op payday hebben we gewerkt op de eerste hulp. Op deze dag krijgt de lokale bevolking hun loon, gaan ze ’s avonds uit, drinken te veel, maken ruzie & lopen (steek) wonden op. Erg veel wonden gezien deze avond! Ondanks dat ik zelf nog niet gehecht heb, heb ik wel wonden mogen verbinden.

Deze week hebben Roos, Rosan en ik allemaal avonddiensten gedraaid op de eerste hulp. Erg leuk! De eerste week voelde ik mij overdag erg onnuttig omdat er ook erg veel andere studenten waren en ik niet precies wist wat ik wilde/mocht/kon doen. Je mag namelijk vrij veel, maar moet alles zelf aangeven en krijgt niks geen begeleiding. Gelukkig ging dit de tweede week veel beter en heb ik mijn draai op de eerste hulp goed weten te vinden en een infuus geprikt!

Vorig weekend zijn we trouwens naar het Amped festival geweest! Totaal anders dan verwacht, maar super leuk! Bijna iedereen was blank en de muziek was echt super leuk, maar niet typisch afrikaans zoals verwacht. Morgen komen de ouders van Nan & de moeder van Danique langs voor een weekje! We gaan dinsdag op trip naar sossusvlei en swakopmund. Hier kun je quad rijden, sandboarden en parachut springen!! Heel erg veel zin in om lekker met z’n allen paar dagen weg te gaan!

Liefs,
Lisanne

Ps. We hebben deze week voor de tweede keer geholpen bij home of good hope. Een organisatie dat opkomt voor kansarme kinderen. Denk Denk hierbij niet alleen aan het dagelijks verzorgen van 600 maaltijden, maar ook aan het sponsoren van schooluniformen, kleding, dekens, het vergoeden van tandarts- en ziekenhuiskosten. Dankzij home of good hope zijn er zelfs 5 kinderen die kunnen studeren aan de universiteit! Dit is allemaal niet mogelijk zonder sponsoren, daarom willen wij graag ons steentje bijdragen door geld in te zamelen. Elke euro helpt!! Willen jullie ook helpen? Stort op NL97INGB0 753230046 tnv Lisanne Belshof.